Τετάρτη 8 Οκτωβρίου 2014

Οι φωνές έχουν λιγοστέψει και οι κραυγές μου έχουν πνιγεί.
Στα σκαλοπάτια σου να υπομένω σπαρακτικά ένα σου βλέμμα - μια σου ματιά - μια κατανόηση.
Στα μάτια σου να αναζητώ φωτιά με ζεστασιά κι ας υπάρχουν χιλιάδες οι καπνοί.
Στα σκαλιά του σπιτιού σου να περιμένω να φανείς, να μου δώσεις το χέρι σου, να μου πεις 
"Πάμε ξανά από την αρχή",
Μη μου πει τίποτα κανείς.
Θα περιμένω εδώ, μέχρι να φανείς.
Θα περιμένω εδώ μέχρι να μου μιλήσεις να μου πεις να ξαναρχίσουμε να δίνουμε νόημα στην ζωή  -

Δεν υπάρχουν σχόλια:

31 Αυγούστου.

 Ακριβώς απέναντι στην αγανάκτηση της ιδόμορφης ζωής μας, ανταποκρινόμαστε στο άκουσμα κάθε κελαιδίσματος. Ακριβώς απέναντι στο ιστορικό τέλ...