Εν τούτες οι στιγμές που ανατρισχιάζεις.
Που αναρωθκιέσαι ούλα τα γιατί
τζαι ούλα τα πως;
Εν τούτες οι στιγμές που είσαι μετέωρος πας στο σχοινί,
τζαι εν φοάσαι ότι ενα ππέσεις, φοάσαι ότι το σχοινί κρατάσε
σφικτά τζαι πονείς το σώμα σου.
Μα εν τζαι τούτες ούλες οι στιγμές που σε κάμεις να ξαναγελάσεις,
που θέλεις να χορέψεις, να κάμεις τα μαγικά σου, να ζωντανέψεις από χαρά.
Εϊδασε που χαμογελούσες τζαι έλεες μου ότι εγώ ήμουν τα παν.
Έβλεπα σε που στα μάθθκια μου, έκαμνες όνειρα πελλά.
Μα ρε αγάπη μου γλυκιά, δεν είμαι εγώ, όπως παλιά!
Έχω μάθει να περπατώ στα πόδια μου γερά.
Να παλεύω για όλα τα κατά.
Έχω βρει τον εαυτό μου πια!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου