Τις νύκτες χτυπάς την πόρτα μου
να ζητιανέψεις τις στιγμές μου.
Ξέχασες πως εσύ
ήσουν εκείνος που διάλυσες
τις ψυχές μας.
Ξέχασες πως εσύ
είσαι αυτός που
ερείπια έκανες τις φωλιές μας.
Ζητιανευείς την χαρά
ψάχνοντας κουπoνια
για δόση προσφοράς.
Ψάχνεις για ελπίδα σε ανέλπιδα
πρόσκαιρα μοντάζ
που κάνουν άλλοι για 'μας.
Και προσπαθείς να νιώσεις
ίσως,
ίσως νιώσεις ζωντανός.
Όχι, κάνεις λάθος
δεν είναι έτσι και δεν είναι παιχνίδι
αστείο, κωμικό.
Είναι ένα χαμόγελο γλυκό,
είν' η κουβέντα που θα πεις
ένα κρύο βράδυ να με ζεστάνεις.
Μπας, μπας και νιώσω και 'γω
πως μπορώ κάπου να γύρω,
να στυριχτώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου