Puzzle

Το ξυπνητήρι χτυπά συνέχεια, εν μπορώ να το ακούω!
Θέλω να το σπάσω να το λιώσω να το κάμω κομματούθκια,
πόσες φορές εκομμαθκιάστηκα εγώ, τζαι πόσες φορές εσυναρμολόγησα τον ευατό μου;
Νομίζω έγινα το πιο απαίσιο Puzzle.
Μερικές φορές προσπαθώ να σκεφτώ άτομα τζαι καταστάσεις.
Άλλα τούτα τα άτομα τρομοκρατούμε.
Νομίζω εχαθήκαν έτσι απλά χωρίς ούτε μια δικαιολογία.
Αθυμούμουν που μου έλεες ότι μαζί σου έμπορω να έχω όρια,
ποιες λέξεις εν πρέπει ποττέ να πώ, τι εν πρέπει να κάμω ποττέ?
Άτε τωρά τι να σου απαντήσω τζαι εγώ.
Εν τούτο το απαίσιο Puzzle που φτέει.
Εν τούτη η συναρμολόγηση του εαυτού μου ξανά τζαι ξανά.
Εκουράστηκα τζαι εγω..
Θέλω να γύρω πίσω τζαι να ανοίξω τα σχέρκα μου, να αγκαλιάσω τζίνους που θέλω,
χωρίς να φυει κανένας.
Αν μου κάμετε το χαττίρι, ενθά μιλήσω ξανά για τα παλιά.
Ένα χαμογελώ πιο συχνά.