Ούτε που χτύπησες την πόρτα..
Ούτε που φάνηκε από μέσα η όψη σου.
Μπήκες ξαφνικά -
Άλλωστε, το έβλεπα  στο χαμόγελό σου...
Ήσουνα αποφασισμένος..
Ούτε που ρώτησες αν έπρεπε να με κοιτάξεις στα μάτια.
Αν μπορείς να σταθείς δίπλα μου..
Ήσουνα σίγουρος...
Τόσο σίγουρος που τα μικρά έγιναν μεγάλα
και τα φτερά,
είχαν επουλωθεί με
την ζεστασιά των χεριών σου.
Ούτε που χτύπησες την πόρτα..
Μόνο τα κεφάλια των ανθρώπων πρέπει να χτυπάς στον τοίχο,
έτσι για να θυμούνται να ερωτεύονται,
έτσι για να θυμούνται πως είναι να πλανεύονται..

Ούτε που με νοιάζει αν ο κόσμος είναι τρελός,
και δεν ξέρει που πατά..
Ούτε κάτι άλλο με νοιάζει τώρα πια,
αφού είσαι δίπλα μου και μου γεμίζεις
τις μέρες μου, με τα δικά σου φιλιά.