Παρασκευή 25 Μαΐου 2012

Θα ήταν πολλά όμορφο να ξεχνούσαμε εμείς οι ανθρώποι
τον πόνο που μας προκαλούν οι άλλοι οι ανθρώποι,
θα ήταν πολλά πιο όμορφο να μεν εφοούμασταν τα συναισθήματα
που μας προκαλούν τα καινούργια τα άτομα στην ζωή μας.
Θα ήταν όλα  πιο όμορφα να μην ασχολούμασταν με μικρότητες.
Να αγαπούσαμε σαν την πρώτη μας φορά.
Τόσο δυνατά, τόσο αληθινά!

Τα ποτήρια μας πολλές φορές τα τσουγκορύμε,
τα σπάζουμε,
τα μαζεύκουμε από το πάτωμα σαν να μην έγινε τίποτα.
Έτσι τζαι εμείς πρέπει να μαζευόμαστε σαν να μην έγινε ποττέ τίποτε.
Σαν να μην πληγωθήκαμε ούτε μια φορά.

Καμιά αγάπη δεν είναι ανόητη.
Ανόητες είναι οι πράξεις των ανθρώπων.
Ανόητες ένει τζαι οι επιλογές μας.
Τίποτε εν θα μετανιώσω.
Ούτε την στιγμή που έππεσα χαμέ,
ούτε την στιγμή που κοίταξα ψηλα.
Έννα μετανιώσω μόνο, που κάποτε έχανα τον εαυτό μου
τζαι εγινίσκουμουν κάτι άλλο που ένιμουν εγώ.
Που ένειχα το θράσσος να παλέψω για τζίνα που ένιωθα
ότι άξιζα.
Συγχαρητήρια ένα δώσω τζαι στον εαυτό μου
γιατί ήσουν εσύ, τζαι εσυ, τζαι ακόμα τζαι εσύ δίπλα μου,
τζαι εκάμετεμε να σταθώ στα πόθκια μου όταν
ήμουν αδύνατη.

Αλλά ούλα εν μέσα στο μυαλό.
Μερικές φορές θέλω να σχίσω τα ρούχα μου να με βλέπω γυμνή,
να δω πόσα σημάθκια έχω πάνω στο σώμα μου.
Πόσο ανεξίτηλα είναι, και πόσο καλά θυμάμαι.
Τις άλλες φορές φοούμαι, γιατί ένθελω να ξέρω.. ή μπορει να μεν θέλω να ξιάσω.
Ότι τζαι να ένει, ότι τζαι να γίνει τα σημάθκια επουλώνουντε.

Για τις καρδιές μην μου πείτε τίποτα.
Λένε ότι είναι κόκκινες.
Το μόνο κόκκινο που αναγνωρίζω είναι οι νύκτες του ερωτά.
Όσο για τις καρδιές ελπίζω να μην μετατραπούν σε μαύρο χρώμα.
Δεν είναι λία που τραβούν.
Δεν είναι λία που θα υποστούν.
Κι αν λένε πως ο εγκέφαλος τα καθορίζει όλα και υπάρχουν οι νευρώσεις,
θα έχω την επιλογή να μην τους ακούσω.
Ξέρω ότι κάτι χτυπά εκεί.
Ξέρω πως όταν πονώ, εκεί στο στήθος νιώθω τον πόνο.
Ξέρω ότι στην καρδιά βαζω τους ανθρώπους και όχι στο μυαλό!
Τζαι ξέρω ότι τίποτε ενεν αδύνατο.
Γιατί επίστεψα ξανά ότι κάπου σε τούτον το πλανήτη
έσχιει Ανθρώπους. Το Α με κεφαλαίο σε παρακαλώ.
Άνθρωπος με συναισθήματα.

Τζαι πρέπει να σταματήσω να γράφω γιατί εδιακόψαν με.
Αλλά έτσι ένει οι φίλοι, διακόπτουν σε για να πκιεις ένα τσιάρο μαζί τους,
να τα πεις λίο.
Άντε Μαριώ, τύλιξε τσιγάρο και έρχομαι!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

31 Αυγούστου.

 Ακριβώς απέναντι στην αγανάκτηση της ιδόμορφης ζωής μας, ανταποκρινόμαστε στο άκουσμα κάθε κελαιδίσματος. Ακριβώς απέναντι στο ιστορικό τέλ...