Έχει μέρες να σε δω - αλλά μπορώ να σε δικαιολογήσω.
Ξέρω ότι τώρα πονάς, κι ας δεν μου έχεις πει τίποτα για όλα αυτά.
Ξέρω ότι εμείς κοιτάμε τους ανθρώπους κατευθείας στα μάτια.
Ξέρω ότι στα χαμηλά θα κοιτάς πάντοτε ψηλά.
Θα έχεις το πρόσωπο προς τον ουρανό - γιατί είναι κάτι πουλιά
που πετάνε πάντοτε κι ας έχουν σπασμένα τα φτερά.
Ξέρω ότι όταν πονάς, θα σε βρώ με ένα τσιγάρο αγκαλιά,
σε μια ακρογιαλιά, να αναθεωρείς και να σκέφτεσαι τα παλιά.
Αλλά εμείς μπορούμε να κοιτάμε τους ανθρώπους στα μάτια.
Μπορούμε να μιλάμε για ειλικρίνια και αισθήματα.
Να φοβηθείς όταν μια μέρα ξυπνήσεις και δεν έχεις τίποτα πια.
Δεν έχεις ανθρώπους να σου λένε ότι όλα θα πάνε καλά,
κι ας είναι όλα  γύρω σου τόσο τρομακτικά.