Κάνει κύκλους η ζωή. Κάνει κύκλους.
Μια μπροστά, μια πίσω.
Μια πίσω και μια μπροστά.
Όλο μας ζαλίζει.
Μια μας ρίχνει στα χαμηλά και μια μας πετά στα ψηλά.
Εγω δεν έχω φτερά στα πόδια μου, ούτε στην πλάτη μου,
ούτε πουθενά αλλού. Εγω τα φτερά τα 'εχω δάνεισει.
Τα έδωσα στην Κυρά με τα τρία παιδιά.
Στον Διονύση που έχει την ψαραγορά.
Στην Κατερίνα με το κίτρινο φουστάνι.
Εγω φτερά δεν έχω - ούτε περιμένω κάποιον να με σώσει.
Οι σωτήρες που βρέθηκαν μπροστά μου ήταν πολλοί - Αλλά σίγουρα μούφα θα ήταν κι αυτοί.
Κάποτε τις νύκτες νιώθω το κρύο να μου διαλύει τα κοκκαλά μου και το μόνο που ζητώ είναι ένα κορμί ζεστό κολλημένο πάνω μου.
Να νιώθω την υφή, να νιώθω την ασφάλεια.
Να νιώθω ότι τα τα δάκτυλα των χεριών μου παίζουν αρμονικά.
Θέλω να γίνω μουσικός.
Να βγάλω από ένα κορμί τις πιο όμορφες νότες.
Θέλω να γίνω ζωγράφος, να ζωγραφίσω τις πιο όμορφες εκφράσεις.
Θέλω να γίνω ποιητής, να σε πλανέψω με τους πιο ωραίους στίχους.
Θέλω να γίνω τα πάντα για εσένα
αρκεί να με αφήνεις να νιώθω την ζεστασιά του κορμιού σου.
Να γνωρίζω ότι είσαι εκεί.