η αρχή.

Έχει περάσει αρκετή ώρα από τότε που είμαι ακίνητη έξω από την πόρτα σου...

Έχουν περάσει και τα καλοκαίρια,  και από τότε που έχω να σε δω έχουν μακρύνει τα μαλλιά μου, έχω γίνει άδεια και ο πόνος κατάντησε ίδιος εγώ.

Θα περάσουν αμέτρητες οι ώρες μακρυά σου και δεν θα βρίσκεσαι στις νύκτες μου - θα πονώ αθόρυβα και δεν θα με ψάχνεις.

Θα ήθελα να έρθεις να με βρεις να με αναλύσεις - να με μαλώσεις που σκέφτομαι τόσο πολύ, να είσαι έτοιμος να με αντιμετωπίσεις και να μη φοβάσαι -  να μη φοβάμαι και να είμαστε σαν αέρας και νερό.

Θα έρθει η στιγμή που εγώ και εσύ θα χορέψουμε μαζί, αλλά όχι το τελευταίο χορό.

Θα φορώ το άσπρο φόρεμα μου και θα είναι η αρχή της μουσικής μας -  η αρχή του ερωτά μας.

Αγόρι μου είσαι τόσο έντονος - το νιώθω σε κάθε σου χτύπο - σε κάθε σου κίνηση.
Σε χαζεύω πως με κοιτάς και με ξεσκίζεις με τα μάτια σου - πόσο γουστάρεις άραγε να με ρίξεις απάνω στα σεντόνια σου;

Είσαι τόσο έντονος αγόρι μου και εγώ τόσο αδύνατη απέναντί σου, σαν να μη μπορώ να σου κάνω έρωτα, σαν να μη μπορώ να σου δοθώ.

Αυτή η σιωπή σου με τρελαίνει.
Θέλω να έρθω να σε τραβήξω από τα μαλλιά, να στα πω όπως εγώ ξέρω, όπως τα αντιλαμβανόμαστε, όπως μπορούσαμε να τα χειριστούμε, όπως εσύ και εγώ τα αισθανόμασταν.

Ραβδί -

Απόψε θα ήθελα να μιλήσω στις νεράιδες με τα μαγικά ραβδιά - εκείνες τις ξανθές παραδεισένιες ομορφιές.
Απόψε θα ήθελα να σας μιλήσω στη κάθε υγιή μου μορφή, σε κάθε στιγμιότυπο του ορίζοντα μου.
Θυμάμαι, όταν ήμουνα μικρή και χάζευα από το παράθυρο τα σύννεφα, οι μορφές ήταν δικές μου -ήταν τα όνειρα μου - ήταν τα σχέδια μου.
Κάπου εκεί υπάρχουν οι άνθρωποι μου, μέσα σε σκοτεινούς δρόμους, στα μπαράκια της γειτονιάς, στη σιωπή των ματιών μου.
Κάπου εκεί έξω είναι οι άνθρωποί μου και δεν μπορούν να αναπνεύσουν - μέσα στα μυστικά τους - μέσα στα θέλω τους - εκεί στο καταραμένο κόσμο τους.
Θα έρθει η στιγμή που θα ανοίξουν την ψυχή τους και θα μου μιλήσουν - θα μου μιλήσουν με τον αέρα της ψυχής τους - θα είμαι σαν μια νεράιδα με το μαγικό της ραβδί - θα απαλύνω τον πόνο και θα κλάψω από μέσα μου.
Θα έρθει η στιγμή που τα μάτια μου δεν θα έχουν την υγιή τους μορφή - θα υγραίνονται - θα κλείνουν και θα αναπαύονται.
Εκείνη την στιγμή θα πάρω όλα τα άσχημα τους συναισθήματα, θα τα καταπιώ μέσα μου και θα γελάνε, θα γελάνε δυνατά γιατί όλοι αυτοί θα είναι οι άνθρωποί μου - θα είναι οι δικοί μου άνθρωποι και σαν νεράιδα με το ραβδί μου θα πάρω όλες τους τις αδυναμίες θα τις εξοντώσω, θα τις καταστρέψω - θα τις ελευθερώσω.

Κάπου εκεί έξω είναι οι άνθρωποί μου.. οι δικοί μου άνθρωποι!

Ποιος περίμενε ότι όλα είναι ένας φαύλος κύκλος;
Ποιος θα περιμένει ότι ο κύκλος ξεκινά από το αρχικό του σημείο;
Η αισιοδοξία είναι ένα χαρακτηριστικό αλλά η πραγματικότητα είναι ο ρεαλισμός της ζωής.
Όλα ξεκινάνε κάπως, τελειώνουν, αναπνέουν, σταματούν, κουράζουν.

Όλα θα ξανά αρχίσουν όπως η ζωή ξέρει.

Βρομιά.

Με το καλοκαίρι δε ξεμπερδεύεις τόσο εύκολα.
Αναλύεις όλα τα υπαρξιακά σου θέματα και τα άπλυτα έχουν μαζευτεί στον νεροχύτη.
Τέτοια μέρα, θα ήθελες ένα χέρι βοήθειας, αλλά στο τέλος υπομένεις σπίτι σου με την βρομιά σου.
Έχουν συσσωρευτεί όλα μέσα σου - έξω σου, στους διπλανούς σου.
Τους νιώθω, ότι τους έχει επηρεάσει η πανσέληνος - σαν να και φταίει το  φεγγάρι που είναι κίτρινο, σαν να φταίνε τα πιάτα που είναι βρομισμένα.
Επηρεάζομαι και εγώ μαζί με αυτούς και ακούει μπινελίκια το σύμπαν.
Θα πάρω τα βουνά - θα πάρω τις θάλασσες - θα πάρω ότι μπορώ να πάρω - ότι μπορώ να αρπάξω.
Η ζωή είναι μικρή για να μου βρωμάνε όλα, για να μην αντέχω τα καλοκαίρια.
Τις νύκτες γεννιούνται οι ανασφάλειες, μήπως δεν είμαι σωστή -σίγουρα είναι ένας φόβος εναλλακτικής ψυχικής κομπλεξικής σχιζοφρένειας.

Γι αυτό όταν μεγαλώσω θέλω να να βλέπω την ομορφιά του θέλω, να αγαπάω όπως θέλω, να μη φοβάμαι αυτό που θέλω.
Όταν θα μεγαλώσω θα θέλω να σε θέλω όπως ήθελα να σε θέλω όταν ήμουνα μικρή.

.

Όλες τις μέρες που δεν θα είμαστε μαζί
να φτιάξεις χρόνο να με βρεις.
Θα ήθελα να ήμουνα εκεί,
κάτω από τα βλέμματα του ήχου της βροχής.
Θα ήθελα να ήμουνα εκεί να ξεγλιστρώ από το κενό σου,
να ομορφαίνω τον σκοπό σου και σαν μαέστρος απάνω στην σκηνή να διευθύνω
τον χαμό σου  - να οργανώνω το μυαλό σου.

Θα συνεχίσω την βολεμένη μου ζωή με τα τρία μαύρα σκυλιά.
Οι φίλοι δεν θα με παίρνουν τηλέφωνο - θα φοβούνται μήπως με ταρακουνήσουν.
Οι άγνωστοι θα με λυπούνται και οι ντόπιοι δεν θα μιλιούνται.
Εγώ, θα σε θέλω όπως χθες.
Δεν θα ενοχλήσεις όμως ούτε εσύ, αφού ξέρεις ότι τώρα κοιμάμαι στον καναπέ και τρώω πατάτες τηγανιτές -

Ας.

Αυτό που ζούμε δεν είναι έρωτας.
Αυτό που θα θέλαμε να ζήσουμε δεν θα ήταν έρωτας.
Είναι ψυχολογική διαφθορά του είναι μας.
Όσες φορές λέμε αντίο τόσο πεισμώνουμε.
Ο έρωτας δεν έχει παύσεις, δεν έχει πόνο.
Ο έρωτας είναι χαμόγελο - είναι νύκτες ιδρωμένοι στο κρεβάτι.
Κάθε λέξη σου με απογειώνει και με προσγειώνει.
Κάθε σιωπή με διαλύει και με τεντώνει.

Ας προχωράμε - Ας αγαπάμε κι ας μη μιλάμε.

Μπλέκουμε για να ξεμπλέξουμε -

Μπλέκονται των ανθρώπων οι ζωές σαν θερινό σινεμά - σαν αυγουστιάτικο κίτρινο φεγγάρι.

Μπλέκουμε για να ξεμπλέξουμε. - Ξεμπλέκουμε για να μπορέσουμε να μπλέξουμε.

Κάποιοι από εμάς έχουν μπλεχτεί σε μια κατάσταση - ακατάστατη. 

Κάποιοι από αυτούς, ζουν στις τετραγωνικές ρίζες τους - μέσα στα ψοφίμια του συναισθήματος τους Υπάρχουν και αυτοί που δεν τους καθορίζει κανένα αίσθημα πόνου, καμία απαγόρευση - ζουν σε μια χαώδης κατάσταση και γεννιούνται μέσα από αυτό.

Η αγάπη δεν είναι κατακτητικό έδαφος - δεν έχει αντίπαλους. 

Ο Έρωτας έχει συναντήσει την Χημεία, τα έχουν μπλέξει μεταξύ τους και γεννήθηκε η Αγάπη.

Κανένας άντρας δεν τα βγάζει πέρα με δύο γυναίκες και καμία γυναίκα δεν θέλει να μοιράζετε τον άντρα της.

Ο Έρωτας πάντα θα λατρεύει την κόρη του και η κόρη του πάντα θα αναζητά την μητέρα της.

Τι κι αν μπλέξαμε  τι κι αν δεν μπορέσουμε να ξεμπλέξουμε - 

Τι κι αν ξεμπλέξουμε και δεν μπορέσουμε να μπλέξουμε.

Αυτοί μπλεκτήκαν χειρότερα από όλους εμάς  κι ας μην ζητούν τα ρέστα τώρα πια.

Θέλω.

Θέλω να σε κλέψω σε ένα κόσμο που θα είσαι εσύ και εγώ - να μη μας περιορίζει ο χρόνος.

Θέλω να σε περπατήσω στους κόσμους μου και να σου ανοίξω τις πόρτες μου.

Θέλω να σε βλέπω να χαμογελάς και να μη σταματάς να μου μιλάς- θέλω να μη φοβάμαι τίποτα.

Έχω την τάση να μιλάω πολύ.

Να μην σταματάω να μιλάω - Να μιλάω ατελείωτες ώρες.

Μιλάω από μέσα μου -  μιλάω και από έξω μου. 

Κάποιοι δεν με αντέχουν και φεύγουν -κάποιοι από αυτοί μένουν να με προσέξουν

Όταν είσαι απέναντι μου σε χαζεύω, σε παρατηρώ και σε εξερευνώ.

Θέλω να ρουφήξω όλα τα ερεθίσματα σου και τα βλέμματα σου.
Θέλω να κλέψω τα φιλιά σου, τις ανάσες σου, τις στιγμές σου.
Θέλω να γίνω κατακτητής, να πάρω το έδαφος σου να σε χτίσω και να σε κατοικίσω.

Θέλω να με θέλεις όσο σε θέλω.

Θέλω να με κλέψεις σε ένα κόσμο που θα είσαι εσύ και εγώ - να μη μας περιορίζει ο χρόνος.

Θέλω να με περπατήσεις στους κόσμους σου και να μου ανοίξεις τις πόρτες σου.

Θέλω να με βλέπεις να χαμογελώ και να μη σταματώ να σου μιλώ- θέλω να μη φοβάσαι τίποτα.

Θέλω να σε θέλω όσο με θέλεις.

Αντικατάσταση -

Αντικαταστήσαμε τον έρωτα σε γαμήσι.

Το φαγητό σε βρόμικο.

Το νερό σε ξίδια.

Τις γνώσεις σε ημιμάθεια.

Την εξυπνάδα σε βλακεία.

Αντικαταστήσαμε τα πάντα για ένα τίποτα.

Το τίποτα για ένα στιγμιαίο πάντα.

Αντικαταστηθήκαμε και εμείς - γίναμε από άνθρωποι - μαριονέτες.

Έγιναν τα παραμύθια - εφιάλτες και  οι ήρωες έχουν πεθάνει.

Αντικαταστήσαμε τα "θέλω" με τα "πρέπει".
Τα ¨"ναι" με τα "όχι".
Αντικαταστήσαμε το τίποτα για το πάντα,
Το πάντα για ένα στιγμιαίο τίποτα.

Αντικατασταθήκαμε και εμείς -  γίναμε από ερωτευμένοι - ξένοι.

Ανάβω τσιγάρο. -

Ανάβω τσιγάρο.
Έτσι κάνω τις δύσκολες ώρες - ανάβω το τσιγάρο και αφήνω την φωτιά να παίξει με τον αέρα και τις σκέψεις μου να παίξουν με την στάχτη..
Πάντα δυσκολεύομαι να ομολογήσω τα συναισθήματα μου,  γι αυτό τα έχω κρύψει βαθιά για να μην 'ρθει ούτε ξένος να μου τα αρπάξει..
Η καρδιά έχει κουραστεί τους γιατρούς - τους φιλοσοφημένους γιατρούς, τους κάθε είδους γιατρούς, τις νύκτες με τα μεθυστικά ποτά, τους άντρες που θέλουν να σε "πάρουν" για μια νύκτα ξεχρεώνοντας το καθήκον της φύσης.
Ο πόνος έχει διαφορετική μυρωδιά, την νιώθεις στο πετσί σου.. την νιώθεις στα ζωτικά σου όργανα. Δεν μπορεί να συνυπάρξει με τις σκέψεις σου - δεν μπορεί να συνυπάρξει με το εγώ σου..
Θέλεις να γίνεις ένα άλλος  - κάτι άλλο - κάτι από εσένα και εκείνον.
Υπάρχουν τόσοι που σε κοιτάνε στα μάτια αλλά κανείς δεν νιώθει - κανείς δεν αντιλαμβάνεται.
Ξέρω.. μου το είχες πει μια φορά - ότι τα συναισθήματα μας είναι ανήμερα ζώα στο δάσος - είναι μάτια που λάμπουν, είναι ζωές που υπάρχουν αρμονικά ενωμένες και ερωτευμένες.
Το τελευταίο μας βράδυ δεν δημιουργήθηκε και τα τελευταία μας λόγια δεν συζητήθηκαν.
Το τελευταίο μας αντίο δεν ακούστηκε και τα τελευταία μας τραγούδια δεν τραγουδήθηκαν.
Μια μέρα θα ΄ρθω να σε κλέψω από  την ζωή σου, από την καθημερινότητα σου, θα σε πάρω στο κρεβάτι μου και θα σου κάνω έρωτα - δεν θα σταματώ να σου κάνω όνειρο τον έρωτα.
Οι κραυγές θα είναι μελωδία και τα κορμιά όργανα.
Θα σου κάνω σεξ, θα σου κάνω πρόστυχο σεξ. Θα αναθεωρήσεις την έννοια του και θα μου δίνεσαι ξανά και ξανά, δεν θα σε αφήσω να φύγεις  από το κρεβάτι, δεν θα σε αφήσω να πας πουθενά. Θα σε πάρω ολοκληρωτικά, θα σου ξεκληρίσω το είναι σου, θα σου τραβήξω την ψυχή  με τα χέρια μου και θα σε κλειδώσω εκεί.
Όταν έρθει η ώρα να δημιουργήσεις το τελευταίο μας βράδυ, να συζητήσεις τα τελευταία μας λόγια, να μου πεις το τελευταίο μας αντίο και να μου τραγουδήσεις το τελευταίο μας τραγούδι, θα σου δώσω πίσω την ψυχή σου - θα σου δώσω πίσω  το είναι σου, για να ζήσεις την παραμυθένια σου ρόδινη ζωή που επέλεξες.
Θα έρθει μια μέρα που θα κάνεις σεξ, πρόστυχο σεξ, θα έρθει μια μέρα που θα κάνεις έρωτα, ονειρεμένο έρωτα -χωρίς εμένα και εσένα.
Οι  κραυγές δεν θα είναι μελωδίες και τα κορμιά δεν θα είναι όργανα.
Θα σου ξεκλειδώσω την πόρτα να φύγεις και το γυμνό κορμί μου δεν θα σε συνεπαίρνει.

Να το θυμάσαι όμως.
Άναψα τσιγάρο.
Έτσι κάνω τις δύσκολες ώρες ανάβω το τσιγάρο και αφήνω την φωτιά να παίξει με τον αέρα και τις σκέψεις μου να παίξουν με την στάχτη.
Δεν σου είπα αυτά που ήθελα να σου πω - δεν σε άγγιξα όσο  θα ήθελα - δεν σε φίλησα όσο θα γούσταρα και το χειρότερο.. δεν σου έκανα έρωτα, ονειρεμένο έρωτα, σεξ - πρόστυχο σεξ.

Λένε -

Λένε ότι τα αισθήματα κρύβονται πίσω από τις λέξεις και ότι οι άνθρωποι κρύβονται πίσω από τις σιωπές - Δεν ξέρω τι άλλο λένε και τι άλλο υπάρχει για να ειπωθεί, αλλά πίσω από τις δικές μου αμηχανίες κρύβονται οι δικές σου.

Λένε ότι οι νύκτες είναι μυστήριες - μυστήριες είναι οι καταστάσεις και τα άτομα που υπάρχουν απέναντι σου.
Μυστήρια είμαι και εγώ - Μυστήριος είσαι και εσύ.

Λένε ότι τα πάθη είναι λανθασμένα αισθήματα που δεν πρέπει να περιορίζονται
. Λάθος είμαι εγώ, λάθος εσύ,  και όλοι αυτοί μαζί.

Και όταν κάποια στιγμή μου πουν να περιοριστώ στο καλό ή στο κακό - θα δώσω μια σε όλα αυτά για να σου δώσω όσο πιο πολλά φιλιά.

Έχω την εντύπωση ότι με έχεις ξεχάσει.

Δεν με σκέφτεσαι τόσο πολύ - 

Έχω την εντύπωση ότι δεν με θες πια.

Δεν με σκέφτεσαι καθόλου όπως παλιά -

Έχω την εντύπωση ότι δεν θες να με κοιτάς - αφού καθόλου δεν μου μιλάς.

Έχω την εντύπωση όταν έρθω εκεί που κατοικάς θα με διώξεις με μια σου ματιά.

Όλα αυτά που μου λείπουν δεν είναι καν εδώ.

Μου λείπει η αίσθηση να σε αισθάνομαι.

Μου λείπει το χαμόγελο σου γύρω από το χαμόγελο μου.

Μου λείπουν οι στιγμές που δεν δημιουργήθηκαν και τα λόγια που δεν ειπώθηκαν.

Λυπάμαι που δεν άκουσα τις μελωδίες σου - που δεν άκουσα τις ουσίες σου.

Λυπάμαι που δεν σε γνώρισα ξαφνικά να σε ερωτευτώ μοναδικά  - 

Κι αν σε δω στο δρόμο να περπατάς, θα προσέξω μήπως είσαι με κάποια άλλη αγκαλιά.

Θα δω όλα αυτά που πάτησα - θα κλάψω δυνατά και η καρδιά θα γίνει κομμάτια σαν την πρώτη φορά.

Θα μου λείψουν τα γέλια που δεν σου προκάλεσα, τον έρωτα που δεν σου χάρισα, τα φιλιά που δεν σου δάνεισα. 

Θα μου λείψουν όλα αυτά που μου λείπουν και δεν είναι καν εδώ.

Χθες είδα ένα φίλο αγαπημένο, με αγκάλιασε σφικτά και μου είπε ότι του έλειψα -
Η αλήθεια είναι ότι μου έλειψες και συ - απ΄ όλα περισσότερο,  μου έλειψε ο εαυτός μου όταν ήμουν μαζί σου - ο αληθινός, ο γυμνός και ο εξευτελιστικός μου εαυτός.

Ίσως να είσαι ο μόνος που με ανέχεται και ίσως να είμαι η μόνη που σε ακούω - 

Και να ρε φίλε, ξέρεις.. συγγνώμη που έχω χαθεί αυτό τον καιρό -
Είναι που προσπαθώ να ισορροπήσω όλες μου τις αλήθειες, όλα μου τα συναισθήματα στον εγκέφαλο και στην καρδιά. Αυτός ο πόλεμος θα γίνει μέχρι τελικής πτώσεως. Δεν γνωρίζω ποιος θα είναι ο νικητής και ποιος ο χαμένος αλλά θέλω να είσαι εκεί - να νιώθω την παρουσία σου.

Κι όταν ξυπνήσω ένα πρωί και θα είμαι καλά, θα έρθω να στα πω όλα.

Ξέρω ότι μπορείς να με διαβάζεις στα μάτια γι αυτό ποτέ δεν με ρώτησες - γι αυτο ποτέ δεν σου είπα.

Θα στο πω αλλιώς. Θα στο πω διαφορετικά. Θα στο πω πιο καθαρά.
Ο καθένας έχει τις επιλογές του.
Η κάθε επιλογή πρέπει να είναι σεβαστή.
Θα στο πω αλλιώς. Θα στο πω διαφορετικά. Θα στο πω πιο καθαρά.
Όταν κολυμπήσεις στα ρηχά θα δεις εύκολα την στεριά μα όταν πας πολύ μακρία,
να έχεις υπόψη ότι όλα θα τα βλέπεις μικρά.

Κανείς δεν σου ζητά αγάπη και έρωτα στα ξαφνικά - αυτά τα δίνεις μόνο εσύ με δική σου θέληση.
Κι αν κάποτε μισήσεις τις επιλογές σου, αν κάποτε θελήσεις να χαστουκίσεις και να πονέσεις τον έρωτα σου -τότε δεν σέβεσαι εσένα - γιατί μέσα από αυτή την επιλογή είσαι εσύ!

Ότι αρχίσει μπορεί να τελειώσει και ότι  τελειώσει μπορεί να αρχίσει.

Πάντα θα το θυμάμαι - πάντα θα το λέω.

Εγω τους έρωτες μου θα τους αγαπώ.

Έρωτα -

Έρωτα,

Απόψε θα σου γράψω το τελευταίο γράμμα,
Πως μπορώ να σου μιλήσω για πληγή χωρίς να νιώθω πόνο.
Πως μπορώ να σου μιλήσω για απαγορεύσεις συναισθημάτων χωρίς να νιώθω ντροπή.
Ίσως τα χρωματά για εμάς να μην είναι τόσο έντονα και τα γέλια  να μην είναι δυνατά.
Έρωτα,
Θέλω να φύγω απο τα λίγα. Τα μισά. Τα μικρά.
Δεν είμαι έτοιμη για εσένα.  Δεν είσαι έτοιμος για εμένα.
Δεν έχω φορέσει καν τα όμορφα μου ρούχα και δεν έχω πλυθει.
Έρωτα,
Μη μου κρατάς μούτρα.
Θα σε σκέφτομαι σε κάθε τραγούδι που έχουμε ανταλλάξει και σε κάθε συζήτηση που έχουμε αναλύσει. Στο υπόσχομαι.

Έρωτα μου,
Θα έρθει η στιγμή που όλα θα είναι διαφορετικά.
Θα το δεις.

Απορώ πως μπόρεσα να σε αφήσω - πως μπόρεσα να σου γλιστρήσω -

Τώρα που καθορίζεις το μυαλό και τις σκέψεις - είναι αδύνατο να κοιμάμαι αρμονικά.
Απορώ πως μπόρεσες να με αφήσεις και να μη με ρωτήσεις - τώρα έχεις φύγει και έχω αγανακτήσει.
Δεν είναι πως δεν σε περίμενα - δεν είναι πως δεν θα σε περιμένω - αλλά θα έχω κουραστεί  - θα έχω γεράσει και  όταν θα ΄ρθεις θα είναι αργά για να ανθίσω.

Τώρα δεν ξέρω με τι λόγια να σε περιγράψω και με τι παύσεις θα σε εκφράσω.
Τι θα σου πω για να μην σε χάσω και πια αλήθεια να σου ονομάσω.