Τετάρτη 13 Αυγούστου 2014

Βρομιά.

Με το καλοκαίρι δε ξεμπερδεύεις τόσο εύκολα.
Αναλύεις όλα τα υπαρξιακά σου θέματα και τα άπλυτα έχουν μαζευτεί στον νεροχύτη.
Τέτοια μέρα, θα ήθελες ένα χέρι βοήθειας, αλλά στο τέλος υπομένεις σπίτι σου με την βρομιά σου.
Έχουν συσσωρευτεί όλα μέσα σου - έξω σου, στους διπλανούς σου.
Τους νιώθω, ότι τους έχει επηρεάσει η πανσέληνος - σαν να και φταίει το  φεγγάρι που είναι κίτρινο, σαν να φταίνε τα πιάτα που είναι βρομισμένα.
Επηρεάζομαι και εγώ μαζί με αυτούς και ακούει μπινελίκια το σύμπαν.
Θα πάρω τα βουνά - θα πάρω τις θάλασσες - θα πάρω ότι μπορώ να πάρω - ότι μπορώ να αρπάξω.
Η ζωή είναι μικρή για να μου βρωμάνε όλα, για να μην αντέχω τα καλοκαίρια.
Τις νύκτες γεννιούνται οι ανασφάλειες, μήπως δεν είμαι σωστή -σίγουρα είναι ένας φόβος εναλλακτικής ψυχικής κομπλεξικής σχιζοφρένειας.

Γι αυτό όταν μεγαλώσω θέλω να να βλέπω την ομορφιά του θέλω, να αγαπάω όπως θέλω, να μη φοβάμαι αυτό που θέλω.
Όταν θα μεγαλώσω θα θέλω να σε θέλω όπως ήθελα να σε θέλω όταν ήμουνα μικρή.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

31 Αυγούστου.

 Ακριβώς απέναντι στην αγανάκτηση της ιδόμορφης ζωής μας, ανταποκρινόμαστε στο άκουσμα κάθε κελαιδίσματος. Ακριβώς απέναντι στο ιστορικό τέλ...