Κλείνω το βιβλίο.

Οι νύκτες είναι γεμάτες βόλτα στα πάρκα,
μαύρες οθόνες,
παιδάκια ξεψυχισμένα στο δρόμο.

Οι νύκτες είναι οι ραγισμένες υποσχέσεις,
σεντόνια βρόμικα,
ηδονικές στιγμές.

Σε χαζεύω από την απόσταση της περιοχής των συνόρων μου,
υπογραμμίζω τα κύρια σου σημεία,
σε κάνω περίληψη,
και σε γράφω διαγώνισμα.

Παίρνω κάτω από την βάση - σαν να έχω κατάρα της στασιμότητας - την κατάρα της αμάθειας.
Υπογραμμίζω τα κύρια σου σημεία,
σε κάνω περίληψη,
σε διαβάζω τις νύκτες όπου τα πάρκα είναι γεμάτο πληγωμένες καρδιές.

Μεθυσμένα αγόρια αναζητούν δέρμα από τριαντάφυλλο - είναι η στιγμή που πρέπει να σπάσω τα δεσμά μου - να δωθώ σαν ζωό - να με εξημερώσουν.

Είναι η κατάλληλη στιγμή να σε διώξω από τις σημειώσεις μου - από το πίσω μέρος του μυαλού μου.
Καμία υπογράμμιση - καμία περίληψη - καμία στασιμότητα.

Κλείνω το βιβλίο.