Παρασκευή 6 Ιουλίου 2012

Είπες πως θα είσαι εκεί!
Θα είσαι εκεί όταν θα πέφτω χαμηλά.
Θα είσαι εκεί, όταν σηκώνομαι ψηλά.
Μα το μόνο που μου έχει απομείνει,
είναι στίχοι από τραγούδια.
Κανείς δεν είναι εδώ, ούτε καν εκει.
Κανείς δεν βλέπει ότι δεν τραγουδώ...ότι τις νύκτες κάνω φίλο το φεγγάρι.
Βρίσκω στους φίλους κάτι ανόητες δικαιολογίες ότι μεγάλωσα.
Ότι η ψυχή μου γέρασε.
Σε βλέπω κάποτε στα κλεφτά χωρίς να το γνωρίζεις.
Η ύπαρξη μου είναι αόρατη.
Θέλω να ασκήσω εξουσία πάνω σου, να δεις τι χαρά θα πάρω αν νιώσεις λίγο πόνο.
Να νιώσεις όπως νιώθω εγώ.
Να φοβάσαι την αντικειμενικότητα.
Έτσι για να μη ξεχνιόμαστε, εγώ το αίμα μου το μέτρησα σε φιάλες.
Εσύ το μέτρησες στο δάκτυλό σου.
Δεν χωράει συζήτηση για οποιαδήποτε σύγκριση.

Τα νύχια μου είναι βρόμικα και τα μαλλιά μου μυρίζουν αλμύρα.
Τα ρούχα μου είναι σκισμένα και τα μάτια μου γεμίσανε νερό.
Στο πρόσωπο μου φαίνονται οι πρώτες ρυτίδες αλλά δε με φοβίζει.
Κουβαλάω και ένα δίχρονο αγόρι δίπλα μου.
Ο καρπός του Ερωτά μας(?)
Ο έρωτας δεν έμαθα τι είναι.
Όσο για το καρπό το μόνο που γνωρίζω είναι ότι "φρούτα" υπάρχουνε πολλά!

Ούτε να τον κοιτάξεις δεν τόλμησες.
Δεν είδες πόσο όμορφος είναι?
Σου μοιάζει!
Έχει αυτά τα μπλε μάτια...
Αυτά τα μπλε μάτια...
Που με εμποδίζουν να σε ξεχάσω.
Να προχωρήσω με τη ζωή μου.
Να δω άλλο άντρα να στέκεται δίπλα μου.

Η σκέψη ότι θα με αγγίξει κάποιος άλλος με σοκάρει!
Εσένα ζητώ.
Με ρωτάει συχνά για τον πατέρα του.
Δεν μιλάω.
Περιμένω από εσένα να του τα πεις.
Να δω τι έχεις να του πεις.
Να δω πως να του το πεις.
Γι αυτό μένω εκτός.
Εξω από τη ζωή σου.
Έξω από τον παράδεισό σου.
Έξω από την οικογένεια σου.
Δεν με είχες για μια νύκτα.
Για εφτά χρόνια κυλιόσουν στα σεντόνια μου...
Και σαν ανόητη.. πίστευα ότι κάποτε θα ήσουν δικός μου..
Μόνο δικός μου!
Χωρίς καμία γυναίκα!
Χωρίς κρυφά ραντεβού.
Χωρίς όλα αυτά τα απαγορευτικά.

Τώρα περνούν τα χρόνια...
Τώρα είμαι πάλι χωρίς εσένα.
Χωρίς εμένα.΄
Τώρα κρατάω ένα πεντάχρονο χέρι που όλο ζητάει εξηγήσεις.
Όλο ρωτάει...

Μα τι να πω και εγω..
Έχω μάθει να σιωπώ...

Περιμένω από εσένα να του τα πεις.
Να δω τι έχεις να του πεις.
Να δω πως να του το πεις.
Γι αυτό μένω εκτός.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

31 Αυγούστου.

 Ακριβώς απέναντι στην αγανάκτηση της ιδόμορφης ζωής μας, ανταποκρινόμαστε στο άκουσμα κάθε κελαιδίσματος. Ακριβώς απέναντι στο ιστορικό τέλ...