Μάζεψα τα παλιά βιβλία, τα τοποθέτησα σε μια βαλίτσα και χαμογέλασα -
Κάπως τώρα τις νύκτες κοιμάμαι πιο ήσυχα...

Σε μάζεψα και εσένα επίσης.
Σε έβαλα σε μια αποθήκη με κάτι παλιά αντικείμενα..
Ούτε που μου έκανες κάποιο παράπονο.
Σταμάτησες να παραπονιέσαι εδώ και καιρό.
Ούτε αυτό μου προκαλεί κάποια ιδιαίτερη αίσθηση.

Τις προάλλες όμως σε είδα να κάνεις μούτρα ότι δεν σου αρέσει η σκόνη,
ότι δεν πάλιωσες,
ότι δεν άλλαξες.
Ότι έχεις ζωντάνια μέσα σου,
ότι η φθορά σου ήταν προσωρινή
και τώρα θέλεις να αρχίσεις ξανά.

Αυτά μου λες τόση ώρα, καθώς σε κοιτάζω με απορία.
Αυτή η συζήτηση δεν ήξερα τι μου προκαλούσε.
Απορία?
Αηδία?
Ή μήπως υπνηλία?

Ξέρεις, οι τοίχοι δεν είναι μόνο για τα σπίτια.. είναι και για τους ανθρώπους.
Μερικές φορές τους χειροκροτώ που χτίζουν ένα τοίχο με τσιμέντο και
τους καμαρώνω όταν το τσιμέντο μπορεί να γίνει άχυρο, 
από ένα, μόνο, συγκεκριμένο άτομο.
Ξέρω ότι η αγάπη είναι μια λέξη, αλλά πίσω από αυτή κρύβει εκατομμύριες λέξεις, κάποιες στιγμές
και επιλεκτικούς ανθρώπους.
Η επιλογή των ανθρώπων ήταν δική μας.
Το να γνωρίζουμε και να αναγνωρίζομαι ότι ήταν λάθος επιλογή δεν μας κάνει να είμαστε αγενείς, απλά ρεαλιστές.
Το να θες να φτύσεις σε άτομο το αποδέχομαι, γιατί οι συγκυρίες αλλάζουν.
Άρχισε με αντάλλαγμα σαλιών στο φιλί και τώρα εξελίχθηκε στον αέρινο στόχο.
 Πέρα από την πλάκα, δεν μπορώ να αποδεχτώ την διαγραφή των στιγμών που σου χάρισε, στην βοήθεια να "δημιουργήσεις το είναι σου", στη γνώση σου και στο σκαλοπάτι να μάθεις να αγαπάς - το αν πέρασες δύσκολα ή εύκολα, δεν είναι θέμα δικό μου αλλά προσωπικό.
Εσυ φίλε μου, έμαθες να αγαπάς και μπράβο σου!
Αν έχεις τα κότσια όμως κάνε το ξανά! Αν μπορείς δώσου, προδοθού, μετάνιωσε, λάτρεψε ξανά!

Γεννιόμαστε και πεθαίνουμε για την αγάπη.
Πεθαίνουμε για να γεννηθούμε για κάποια αγάπη!
Χωρίζουμε ψάχνοντας να βρούμε κάπου αλλού την αγάπη
στο τέλος ερωτευόμαστε ξανά για να δημιουργήσουμε μια
διαφορετική αγάπη.
Το θέμα είναι δικό σου αν θα είσαι στο ίδιο έργο θεατής ή θα αλλάξεις ολόκληρη τη σκηνή.
Εγώ δεν ξέρω πως να σου τα μιλήσω, πως να σου τα πω,
δεν είμαι ποιητής,
δεν είμαι συγγραφέας, ΄
είμαι ένα άτομο που τοποθετώ τις λέξεις απάνω σε γραμμές.
Θέλω να σου τα πω κάπως αλλιώς.
Κάπως ρομαντικά..

Το να γυρίζεις το κεφάλι προς τον άλλο και  να τον αποκαλείς "Αγάπη" δεν είναι αστείο στα ξαφνικά. Να θυμάσαι τι σου είπα την πρώτη φορά, ότι η αγάπη μπορεί να είναι μια λέξη, αλλά πίσω από αυτή κρύβει εκατομμύριες λέξεις, κάποιες στιγμές και επιλεκτικούς ανθρώπους.
Η επιλογή να τα θυμάσαι είναι δική σου.
 Αν φύγει κάποιος δεν σημαίνει ότι δεν σ' αγαπά,
 αν σε κάνει να δακρύσει κάποιος ούτε αυτό δείχνει έλλειψη αγάπης.
Δεν γεννιόμαστε ικανοί να αγαπούμε, ούτε μαθαίνουμε στο σχολείο πως να αγαπούμε.
Είναι ένας συνεχείς αγώνας με τον εαυτό σου το να μάθεις αυτή την λέξη που κυριεύει την ζωή σου.
Άνθρωποι είμαστε, λάθη κάνουμε.. ή και το αντίθετο.
Επιλογή σου το να δεχθείς πίσω τις παλιές καταστάσεις.
Επιλογή σου να τις αλλάξεις.
Επιλογή σου είναι να
γενννηθείς και να πεθάνεις για την αγάπη.
να πεθάνεις για να γεννηθείς για κάποια αγάπη!
να χωρίσεις ψάχνοντας αλλού την αγάπη
και στο τέλοςνα  ερωτευεσαι  ξανά για να δημιουργήσεις μια
διαφορετική αγάπη!


Το θέμα είναι δικό σου αν θα είσαι στο ίδιο έργο θεατής ή θα αλλάξεις ολόκληρη τη σκηνή