Είσαι εφιάλτης τις νύκτες.
Οι μυρωδιές σου είναι αποπνικτικές.
Στα γρανάζια σου παρέμειναν κόκκοι άμμοι.
Δεν γυρνάς...Έμεινες στάσιμη.
Όλο για αγάπες μου μιλάς.
Όλο για μεσημεριάτικους καφέδες
και τσιγάρα κάτω από τα υπόστεγα.
Η μυρωδιά της βροχής πάντα μου έδινε
'ενα κομμάτι από χαρτί.
Με ανάγκαζες να γράφω.
"Απαλύνει τον πόνο μου", έτσι μου έλεγες.

Γούσταρα να γράφω για σένα.
Το ήξερες ότι γούσταρα να γράφω για σένα
και ποτέ δεν σταμάτησα να γράφω για σένα.
Έχω ανακαλύψει χιλιάδες λέξεις για την παρουσία σου.
Αν τις κατάλαβες ή όχι δεν το είχαμε κουβεντιάσει ποτέ.
Πάντα θα μου θυμίζεις χειμώνα κορίτσι μου.
Ήσουν αναπάντεχη σαν τις βροντές.
Ήσουν σκληρή σαν τις βροχές.
Ήσουν ψυχρή σαν τον αέρα.

Τα χέρια σου μέσα στα χέρια μου
ήθελα να κρατώ - Να σε ζεστάνω από πληγές.

Ήσουν αλλιώτικη εσύ!
Είχες διαφορετική ομορφιά από τις άλλες.
Μιλούσες και όλα σταματούσαν γύρω μου.
Ο ήχος της φωνής σου με αποσυγκέντρωνε.
Έβγαινα εκτός ορίων.
Εκτός ευατού.
Ήθελα να μυρίσω όλο σου το σώμα σαν λαγονικό
Ήθελα να σε ανακαλύψω.. σε έβλεπα σαν χαμένο θησαυρό.
Πόσο τυχερός!

Μα ήσουν αλλιώτική εσυ.
Κανένας δεν μπορούσε να σε βάλει σε κλουβί.
Ήσουν σαν ξωτικό.
Τους καλούσες με μάγια στο χορό
και δεν δίσταζαν να πάρουν τις στιγμές σου
ούτε για ένα λεπτό.
Αντάλλαγμα της συμφωνιάς
ήταν μια καρδιά γεμάτη αγάπη.

Τους έλιωνες τους πλάκωνες
και με ένα τουπέ έφευγες.
Δεν καταλάμβενες ότι έτσι πλήγωνες.
Μιλούσες για ελευθερία των στιγμών.
Ότι τα αστέρια κατοικούντε από
ευχές ανθρώπων. ΄
Σου είπα να σου φέρω όλες τις ευχές.
Μου είπες ότι θέλεις όλους τους ανθρώπους.

Η οψη σου ήταν βγαλμένη από παραμύθι.
Σαν ψεύτικη κούκλα.
Άσπρο δέρμα με μάτια που δεν σταματούσαν να μιλάνε.
Τα ρούχα σου πολύχρωμα και φανταχτερά.
Σε κάθε χέρι σου είχες πολλά δακτυλίδια και μικρά τατουάζ που σε σημάδεψαν.

Ήσουν αλλιώτικη εσύ αλλά, προκαλούσες τον ίδο πόνο της εγκατάλλειψης.
Ο χειμώνας πλέον, έγινε ο αγαπημένος μου μήνας.
Κάθομαι κάτω από τα υπόστεγα.
Γράφω για σένα.
Ποτέ δεν σταμάτησα να γράφω για σένα.

Όλοι γελάνε μαζί μου.
Μου λένε ότι είμαι ανόητος.
Ότι μια γυναίκα με κατάστρεψε...
"Μα είναι αλλιώτική αυτή".
Δεν σε τοποθετώ σε κανένα γένος.
Είσαι οντότητα ξεχωριστή.

Τα χρόνια περάσαν.
Ακούω τον πατέρα μου να μου λέει ότι μια φορά στην ζωή  αγαπάς.
"Μια φορά είσαι σε σχέση δυνατή.
Οι υπόλοιπες φορές είναι προσπάθεια να βρεις κάτι που
έχεις ήδη χάσει, ή ζεις στην ψευδαίσθηση ότι θα αγαπήσεις κάποιον όπως εκείνην την φορά.
Μια φορά αγαπάς.
Μια φορά θα δεις στα μάτια κάποιου τον κόσμο όλο.
Μετά θα είσαι όλο σύγκριση.
Θα ονειρεύσαι στα μάτια της, κάποια άλλη.
Θα μαγεύεσαι στα σημάδια της άλλης.
Μια φορά αγαπάς.
Μην την χάσεις ούτε για μια φορά".

Τα χρόνια περάσαν.
Σε έχασα εκείνη την χρονιά
και δεν θα σε βρω ποτέ ξανά.
Ούτε για ξωτικά θέλω να μιλώ.
Έχω παλιώσει και τα μάτια μου
είναι έτοιμα να κλείσουν από τα γεράματα.
Όσες φορές προσπάθησα.
Όσες φορές νόμιζα ότι αγάπησα.
Δεν ήταν σαν εκείνη την φορα.
Σε έχασα και το μετάνιωσα τραγικά.
Αν είχα μια ευκαιρία ξανά.
Θα έκανα εκείνο που μου είχες πει.
Δεν θα σου έφερνα ευχές..
Θα σου έφερνα όλους τους ανθρώπους...
Ολο τον κόσμο...

Άλλωστε οι ευχές είναι για χαζούς.
Για αυτούς που δεν μπορούν να ζήσουν.
Και ίσως τελικά να είμαι ένας από αυτούς.