Παρασκευή 20 Ιουλίου 2012

Η μοναξιά μου είναι ένα πλοίο δίχως επιβάτες.
Η μοναξιά μου είναι μόνη της χωρίς να ολοκληρώνεται η πρότασή της.
Η μοναξιά μου είμαι εγώ.
Είναι τα δάκρυα μου που πόνεσαν και οι ιστορίες που δεν άκουσα.
Είναι οι στιγμές που δεν έζησα αλλά ίσως να με καθόρισαν.

3 σχόλια:

Nonis είπε...

άρεσε μου πολλά... :)

ήλι είπε...

μελαγχολικο λιγο, αλλα κρυβει πολλες αληθειες.
καλημερα :)

Ελπίδα. είπε...

Σας ευχαριστώ :)

31 Αυγούστου.

 Ακριβώς απέναντι στην αγανάκτηση της ιδόμορφης ζωής μας, ανταποκρινόμαστε στο άκουσμα κάθε κελαιδίσματος. Ακριβώς απέναντι στο ιστορικό τέλ...