Οι ανθρώποι δεν μετριόνται από τις στιγμές, ούτε από τα λόγια.
Οι ανθρώποι μετριόνται με τις πράξεις τους.
Το πόσο αθόρυβα ή εντονα φεύγουν δεν έχει σημασία, γιατί πάλε νιώθω την φυγή τους.
Ένιξερω να μιλήσω τζαι πολλά για τούτο.
Οι ανθρώποι που εγνώρισα ως τωρά, εν πολλοί.
Οι Ανθρώποι που εγνώρισα ως τωρά,εν λίοι.
Μια φορά θυμούμαι που μου είπες " Ξέρεις τι θέλεις, γι αυτό αν εν κάτι που εν σε ολοκληρώνει, θκιώχνεις το". Τζαι μεν μου λαλείς ότι θυμάσαι τα πάντα. Σκατά. Αν εθυμάσουν τα πάντα ενα μάθενες να εκτιμούσες. Εκτίμηση.. Ξέρεις τι ένει?
Έχω θυμό μέσα μου, όι μαζί σου- με εμένα ρε μαλακισμένε μου εαυτέ .
 Είπα σου σχίλιες φορές να έσχεις αποστάσεις που έτσι ανθρώπους, τζαι εσύ το μόνο που κάμνεις είναι να αφήνεσαι όπως το μωρό τζαι να τους αγαπάς ούλους, ότι τζαι να σου κάμουν. Άφου είσαι χαζή ρε κορίτσι μου.
Πόσες φορές στο είπα? Πόσες φορές άραγε θα στο ξαναπώ?
Είναι κάτι ανθρώπια φίδια.
Που σέρνονται χαμηλά, σου κλείνουν τα πόδια, σε σφίγγουν και μετά βρίσκουν την κατάλληλη στιγμή να σου μοιράσουν το δηλητήριο τους.
Είναι αυτοί οι ανθρώποι φίδια.
Έτσι για να μην πανικοβαλλόμαστε εν παντού τούτοι. Εν όπως τον Λάλλη έναν πράμα, που μόνο έσσω σου εν τον βρίσκεις. Γιατί αν τον έβρισκες τζαι τζιαμέ ένα ανησυχούσες.
Τέλοσπαντων έτσι για να γυρίσω την ευχή που μου έχεις δώσει, ελπίζω εσύ να μην μείνεις μόνο σου, τζαι να μεν ένει δίπλα σου οι ανθρώποι γιατί σε λυπούντε.
Cheers "φιδ(λ)ούι μου"