Είχε περάσει η ώρα..
Το ρολόι άρχισε να με ενοχλεί.
Τα τρένα μπροστά μου έρχονταν και φεύγαν σαν μανιακά.
Οι άνθρωποι τρέχαν να προλάβουν.
Εγώ εκεί..στάσιμη..να σε περιμένω.
Τα τσιγάρα μου είχαν τελειώσει.
Δανείστηκα από έναν περαστικό.
Είχαμε προλάβει να συστηθούμε και να "κόψουμε" δυο-τρεις κουβέντες.
Ο Ευτύχιος πήγαινε στην Λαμία να βρει την "Ευτυχία" του.
Τον περίμενε το κορίτσι του για να παντρευτούν και να ζήσουν ευτυχισμένοι.
Συνέχιζε την κουβέντα του αλλά εγώ αδιάφορα είχα αλλάξει κατεύθυνση.
Τον ευχαρίστησα με ένα χαμόγελο και του ευχήθηκα "Καλή τύχη".

Kαι εγώ ακόμα εδώ, είναι σαν να μην αντέχω.
Είναι που προσπαθώ να δω τα μάτια σου σαν απελπισμένη.
Να ακούσω τα λόγια σου ξανά ξανά.
Να με ζαλίζεις από αγάπη.
Και εγώ εδώ.. είναι σαν να μην αντέχω μάτια μου να μην σε έχω.
Είναι που ζητάω πίσω λίγο από το εγώ σου, που έχει μέσα σου το δικό μου.
Αυτά τα "Εγω" μας είχαν διαλύσει. Αυτά και η μάνα σου.
Μην μας δει μαζί. Δεν με γούσταρε για την μαχαιριά που είχα φάει από μικρή.
Για την μαύρη μου την μοίρα. Για τα αναμορφωτήρια. Για την μάνα και τον πατέρα που δεν γνώρισα ποτέ.
Για όλα αυτά που έχτισα μόνη μου, για ότι σύρθηκα χαμηλά, για ότι πέρασα κι από ναρκωτικά.,.
Μα εγώ για σένα είχα αλλάξει ριζικά!

Tι να σου πω τώρα;
Τι να ευχηθώ για μας;
Θα θελα να ακούσω όλα τα γιατί.
Όχι όχι..
Δεν θα ήθελα να ακούσω τίποτα.
Εγώ σε περιμένω στο σταθμό.
Πάνε μέρες.
Μου έχουν λείψει και τα τσιγάρα.
Ούτε την διάθεση έχω να μιλήσω στους περαστικούς.
Αρκετές ιστορίες είχα ακούσει τόσες μέρες.
Εδω σε περιμένω καρδιά μου.
Ξέχασες?
Τέτοια μέρα γνωριστήκαμε,
τέτοια μέρα αγαπηθήκαμε,
τέτοια μέρα υποσχεθήκαμε,
τέτοια μέρα μου είπες να είμαστε μαζί.
Δεν είχαμε και την μάνα σου απάνω στο κεφάλι μας.

Είχες κατεβεί από αυτό το σταθμό μετά από μια σύγκρουση με τους μπάτσους.
Μου έλεγες την ιστορία με τόσο ενθουσιασμό και με φίλησες.
Χωρίς να σε ξέρω, χωρίς να με ξέρεις.
Δεν ξέρω ακόμη γιατί το έκανες αυτό.
Μια άγνωστη ήμουν που ζητούσε τσιγάρα.
Aυτά τα τσιγάρα θα με καταστρέψουν στο τέλος.
Έτσι σε γνώρισα έτσι θα σε τελειώσω.
Υπόσχομαι ότι αυτό θα είναι το τελευταίο μου.
Σε "παίρνω" κάτω με τόση ευχαρίστηση.
Σε νιώθω μέσα μου.
Αχ πόσο το απολαμβάνω..
Και έτσι απλά σε αφήνω να φύγεις σαν καπνός..
Έτσι θα σε τελειώσω.. σαν το τελευταίο μου τσιγάρο.
Δεν πάει άλλο.
Τα τρένα τόσο καιρό ήταν μπροστά μου,
έρχονταν και φεύγαν,
ενώ εγώ ήμουν κολλημένη σε μια διαδρομή που δεν θα γίνονταν ποτέ.

Τα λέμε κάπου αλλού, άλλα σίγουρα
όχι στο ίδιο σταθμό,
στο ίδιο τρένο,
ούτε καν στο ίδιο βαγόνι...