Κυριακή 10 Ιουνίου 2012

Ένθελω άλλο πόνο.
Θέλω συνέχως να νιώθω χαμόγελα.
Ενθελω να μαντεύκω τι γίνεται.
Θέλω να είμαι σίουρη.
Θέλω να γελώ δυνατά τζαι να ακούω τον άλλο να γελά μαζί μου.
Ένθελω μιζέρκες.
Θέλω παραπάνω αγκαλιές.
Ένθελω αίματα.
Θέλω χρώματα...
Θέλω να ζητώ τζιάλα.
Να μεν σταματώ.. γιατί αν σταματήσω ένεσχει ουσία.
Θέλω δυνατές στιγμές.
Ένθελω να στεναχωρκούμε με μικροπρέπειες.
Ένθελω να κλαίω που μέσα μου τζαι κανένας να μεν το καταλάβει.
Θέλω απλά να μπορείς να με κοιτάζεις στα μάθκια να μου διάς μια αγκαλιά τζαι να μου λαλείς ότι ούλα ένα πάσειν καλά.
Θέλω ούλες οι μέρες να εν καλές.
Ενθελω να σκέφτουμε πολλά πράματα.
Ούτε γιατί, ούτε μήπως, ούτε ίσως.
Θέλω να είμαι αυθόρμητη.
Οι σκέψεις σκοτώνουν τα συναισθήματα.
Σκοτώνουν τον έρωτα.
Ενθελω να πέφτω που το ροζ μου το σύννεφο.
Θέλω να το κρατήσω ώσπου πάει.
Θέλω να κάμω πράγματα πελλά.
Θέλω θάλασσα.
Θέλω νύκτες πολλά διαφορετικές που την ρουτίνα.
Θέλω να μου μιλάς ασταμάτητες ώρες.
Θέλω να με χαιδευκείς σαν να εν η τελευταία φορά.
Θέλω να εν ούλα έντονα.
Να μεν μας σκοτώσει τίποτε.
Ότι τζαι να θέλω στην τελική...έν εξαρταται μόνο από εμένα.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

31 Αυγούστου.

 Ακριβώς απέναντι στην αγανάκτηση της ιδόμορφης ζωής μας, ανταποκρινόμαστε στο άκουσμα κάθε κελαιδίσματος. Ακριβώς απέναντι στο ιστορικό τέλ...