Αύριο.. Θα είναι αργά Αύριο!

Έτσι για να στο πω διαφορετικά,
ούτε κλειδιά στην πόρτα μου δεν αφήνω.
Μην τολμήσεις να κάνεις βήμα στο σπίτι μου.
Μην γκρεμίσεις τα θεμέλια μου.
Θα σου την στήσω από πίσω.
Θα δεις μαχαίρια να βγαίνουν,
δακρυγόνα να πέφτουν,
και αυτοσχέδιες Μολότοφ
να σπάνε σαν τρελές.
Η αναπνοή μου θα ΄"παίζει ρυθμικά"
έτσι για να δίνω Beat στην χαρά μου.
Τα ρούχα μου τα σκισμένα θα
φωνάζουν το όνομά σου και θα πανηγυρίζω σαν μαϊμού
μέσα στα σοκάκια της "Ελευθερίας"
Τα γάντια μου θα έχουν αίματα.
Το πρόσωπο μου θα έχει χαρακτηριστικά
ενός  άγριου λιονταριού
και η μορφή του κορμιού μου θα κινείται σε μουσική
Rock and Roll.
Θα γεννηθώ ξανά.
Θα έρθω από μια παλιά εποχή.
Θα ανατέλλω μέσα από την θάλασσα.
Θα φουμάρω ατελείωτο καπνό.
Θα ταξιδέψω κάτω από την θάλασσα
και ενδιάμεσα στα σύννεφα.
Κάπου εκεί θα με ταρακουνήσουν
οι πλάκες της γης και θα πεταχτώ στο σύμπαν.
Θα δω τα αστέρια από κοντά.
Θα λιώσω από τον Ήλιο και
δεν θα μου μείνει σταλιά οξυγόνο στο φεγγάρι.
Θα μεταλλαχτώ σαν ξωτικό.
Θα παραπονεθώ που δεν έχει άλλο σαν εμένα
και τότε θα δακρύζω.
Θα δακρύζω πολύ.
Θα βάλω τα δάκρυα μου σε ένα κουβά, θα έρθω πίσω στην Γη
και θα λούζω το χώμα.
Θα δω το πρώτο δεντράκι να βλαστά.
Να έχει ζωή.
Δεν θα ανησυχώ που θα είμαι μόνη.
Θα τα δημιουργήσω όλα ξανά.
Θα το αγκαλιάσω να μην το πειράξει κανείς.
Θα το αγαπάω σαν να είναι ο Άντρας μου.
Θα είμαι υποταγμένη σαν γυναίκα μιας παλιάς εποχής.
Θα συναντήσω τους καρπούς του.
Θα φάω από αυτό και θα με μεγαλώσει.
Έτσι άλλωστε είναι η αγάπη.
Τώρα που είμαι ξωτικό και κανείς δεν με βλέπει...
Θα πάω να καθίσω στο καφενείο να παραγγείλω
ένα γλυκύ. Εκεί  ίσως ακούσω τα παράπονα των ανθρώπων.
Για τα λεφτά, τα αυτοκίνητα, για τα σπίτια, για τα δάνεια... και τα τοιαύτα
Τα ρούχα μου θα είναι σκισμένα θα
φωνάζω το όνομά σου και θα πανηγυρίζω σαν μαϊμού
μέσα στα σοκάκια της "Ελευθερίας"
Τα γάντια μου θα έχουν αίματα.
Το πρόσωπο μου θα έχει χαρακτηριστικά
ενός άγριου λιονταριού
και η μορφή του κορμιού μου θα κινείται σε μουσική
Rock and Roll.
Αλλά κανείς δεν θα με βλέπει και ξαφνικά κανείς δεν θα μ΄ ακούει.
Έχουν ξεχάσει την Ελευθερία.
Τα τραγούδια έπαψαν.
Τα αίματα στα γάντια μου έχουν ξεράνει.
Τα χαρακτηριστικά μου έχουν αλλάξει από τον χρόνο.

Μου έρχεται  ξερατό... Στα μούτρα σας!
Σε εσένα τον δήθεν
και σε εσένα στον τάχα.
Σε εσένα με τα όλα σου
και σε εσένα με τα τίποτα σου.
Σε εσένα που μου χτυπάς μέρα νύκτα την πόρτα μου να ζητάς να σου δείξω πως είναι η ζωή.
Σε εσένα που γεννάς ένα μωρό και δεν ξέρεις ότι εκεί μέσα κάτι χτυπάει.
Σε εσένα ρε.. τον ναρκομανή που βρίσκεις εύκολη λύση στα πάντα.
Δεν ξέρω πως να σου τα χώσω.
Αφού είσαι και δούλος του καπιταλισμού.
Πως να σου εξηγήσω για την μαγεία.
Πως να σου δείξω τα αληθινά χαμόγελα, αφού οι μάσκες σου είναι πολλές.
Τι να σου πω για ξωτικά και για νεράιδες
για μάγισσες και λύκους
για νάνους και πρίγκιπες.
Πως να σου πω ότι στην ζωή,
ένα γαμημένο ρόλο παίζεις και εσύ.
Ότι όλα στην ζωή σου τα βρήκες έτοιμα.
Ότι εσύ είσαι σαν μιλιούνια άλλους.
Πως εγώ δεν ξέρω πως να μιλάω άπταιστα Ελληνικά, Αγγλικά, Ρώσικα, Γαλλικά,
αλλά έχω μάθει να τα λέω αλλιώς.
Κάποτε είχα ένα Σπρέι στην τσέπη και σας τα έχωνα ποιο εύκολα,
χωρίς περιορισμούς,
τα έμαθα στις γειτονιές με τα αγόρια.

Φέτος έβαλα φόρεμά αλλά αυτό δεν αλλάζει τα παντελόνια που φορούσα τα χρονια τα πολλά.
Μη μιλήσεις να μου πεις για νύκτες ιστορικές.
Εγώ θα σου τραγουδώ για την επανάσταση της καρδιάς.
Θα στα λέω αλλιώς.
Θα περνάω και θα σε χειροκροτώ.
Γιατί αν εγώ δεν χόρευα σαν μαϊμού για την Ελευθερία.
Εσύ δεν θα ζούσες όλα αυτά.
Δεν θα με λέγατε αλήτη.
Θα με λέγατε ανίκανο.
Δεν θα άκουγες ποτέ Ροκιά και ούτε
για την Μπέμπα θα ξεστόμιζες κουβέντα.
Η ψυχή μου τώρα το χαίρεται.
Που είστε σκυφτά ανθρωπάκια.
Αλλά δεν θα σας δώσω νερό.
Όχι από μίσος.
Ίσως σας ταρακουνήσω να βάλετε τα χέρια σας στην λάσπη να βρείτε μόνοι σας το νερό.
Δεν θα σου πω για εξεγέρσεις.
Ούτε για μπάτσους ούτε για σύστημα.
Δεν θα σου πω για άλλα παραμύθια.
Την Ελευθερία την φωνάζω και μου απαντάει κάπου κάπου η Κατερινά.
"Η ελευθερία βρίσκεται στις σόλες των αλήτικών παπουτσιών μου".

Μα έχω πει τόσα πολλά
και η πάρλα είναι για μωρά μικρά.
Ούτε το στυλό με αντέχει.
Έχει βγάλει φωτιά.
Ενώ η μιζέρια κάνει Party κάθε Σάββατό σε κάθε μικροαστό.
Αλλά δεν νιώθω τσαμπουκάς.
Τις φτηνές σας δικαιολογίες έχω βαρεθεί.
Είναι η ευκολία της ζωής.
Έτσι ο κάθε βολεμένος
ερωτεύεται και κάνει σεξ από το PC.
Έτσι ο κάθε βολεμένος κάνει delete
κάθε άνθρωπο από το PC
Έτσι γιατί βολευτήκαμε αγαπάμε, μισάμε, πονάμε, αναζητάμε, κλαίμε, ηλεκτρονικά.
Δεν μιλάω για ξεπεσμό.
Μιλάω για κατάντια.
Φωνάζω για Ελευθερία και κανείς δεν με ακούει.
Κάποιος μου είπε αστό για Αύριο.

Αύριο.. Θα είναι αργά Αύριο!