Κυριακή 24 Ιουνίου 2012

Πνοή.

Σήμερα όλα με πνίγουν.
Με πνίγει ο τρόπος που με κοιτάζεις,
ο τρόπος που πίνεις το κόκκινο σου τσάι.
Με πνίγει όπως παίρνεις το στυλό στα χέρια σου και μουντζουρώνεις το χαρτί.

Βγαίνω από το σπίτι
και με πνίγουν οι άνθρωποι.

Με πνίγει όλη αυτή η βαβούρα που κινείται πέρα - δώθε.
Με πνίγει ο κάθε γραβατωμένος άνθρωπος...
Θέλω να τους αρπάξω από την γραβάτα και να περιορίσω τις αναπνοές τους.

Ακόμη και ο εαυτός μου με πνίγει.
Τα όρια που μου έβαλαν χωρίς να με ρωτήσουν τα συχαίνομαι.

Συχαίνομαι και όλους εσάς που δεν σας πνίγει τιποτα.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

31 Αυγούστου.

 Ακριβώς απέναντι στην αγανάκτηση της ιδόμορφης ζωής μας, ανταποκρινόμαστε στο άκουσμα κάθε κελαιδίσματος. Ακριβώς απέναντι στο ιστορικό τέλ...